برباغ ِ ما ببار
بر باغ ما که خنده ی خاکستر است و خونباغ ِ درخت مردان،
این باغ ِ باژگون.
ما در میان ِ زخم و شب وشعله زیستیمدر تور ِ تشنگی و تباهیبانظم ِ واژه های پریشان گریستیم.
در عصر ِ زمهریری ِ ظلمت،عصری که شاخ ِ نسترن، آنجا،گر بی اجازه برشکفد، طرح ِ توطئه ستعصر ِ دروغ های ِ مقدسعصری که مرغ ِ صاعقه را نیزداروغه و دروغ درایان
می خواهنددر قاب و در قفس.
برباغ ِ ما ببار!بر داغ ِما ببار
------------------------------
این دعای باران است. بر داغ ما ببار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر